'Toerisme heeft in onze onverzadigbare zoektocht naar de hemel de plaats van religie ingenomen' las ik laatst. 'En net als de traditionele gelovige veronderstelt de toerist dat het ware leven elders is, aan gene zijde van het geploeter en de zorgen van alledag'.
Vroeger geloofde ik nog in god, daarna heb ik een paar jaar Mariah Carey aanbeden. Sindsdien is er geen sprake meer van verering van het goddelijke, dus een religieuze zoektocht naar een hemel zonder geploeter en zorgen zou ik deze reis niet willen noemen. Sterker nog, is het inruilen van je regendouche en combioven voor een oude bus ter grootte van je voormalige badkamer niet het vergróten van geploeter? Zet er een hyperactieve peuter en een vriendin met smetvrees in en je krijgt de zorgen er onbeperkt bij.
Omdat we boven alles realisten zijn, hadden we ons deze trip ook voorgesteld als een onderneming, geen maandenlange trektocht langs romantische vergezichten met vuurwerk en violen op de achtergrond, nippend aan een Grand Cru. Reizen met een kind verlost je niet van poepluiers en gespeeld enthousiasme over zandtaartjes, dus de hemel is nooit een doel geweest - zo af en toe een spiritueel wondertje van het niveau Astro TV, daar doen we het wel voor.
Maar - dat was gerekend buiten het bestaan van het Koninkrijk Zweden! Nadat we tussen de door mistflarden omgeven pilaren van de brug vanuit Denemarken door rijden, begint de zon te schijnen en rijden we de provincie Småland binnen, niet geheel toevallig het paradijs - voor kinderen in de Ikea. Als een kalfje in de wei op de eerste lentedag dartelt de bus door de beboste heuvels. Raampjes open, zonnebrillen op, speen in, muziekje aan. We draaien een onverharde weg op en na enkele kilometers parkeren we de bus bij een meertje in de bossen. We maken een kampje en verkennen onze stek voor deze 2 dagen.
We zoeken bosbessen, zwemmen, luieren in de hangmat, hakken hout en drinken koude biertjes. Terwijl ik een toren bouw van dennenappels met Jamie doet Linda iets kunstigs met champignons en rijst. We eten rond het vuur, de zon staat laag en strooit straaltjes licht tussen de naaldbomen door. 'Is het lekker?' vraagt ze. 'Goddelijk' zeg ik. Hoor ik daar nou een viool?
