De afgelopen maanden stonden in het teken van 'de wereldreis'. Fantaserend over eindeloze vergezichten, koken boven open vuur en kamperen tussen inheemse zandmannetjes pakten we alles wat nodig was voor deze familiesurvival. Toen de thermosokken hun plekje hadden gevonden naast de hakbijl en de medicatie tegen gele koorts, waren we klaar om huis en sfeerhaard te verlaten en het monster dat 'avontuur' heet recht in de bek te kijken. Te beginnen bij... 'Landal Rabbit Hill', op de Veluwe.
Landal is eigenaar van een soort mascotte met de naam 'Bollo'. Wat de kerstman is voor Coca Cola, is Bollo voor Landal: een corpulente kindervriend die op ieder moment op kan duiken om kinderen te knuffelen, vroeg of laat altijd ten koste van de portemonnee van de ouders. Waar de Kerstman zichzelf vanaf de Noordpool door rendieren laat invliegen op een verlichte slee, heeft Bollo een calvinistischer inslag en woont in een rommelig hutje naast het parkeerterrein van het park. Wanneer je op de deurbel van het hutje drukt wordt er nooit open gedaan, maar begint er een liedje te spelen dat gezien de kwaliteit van het nummer veel te lang duurt. De deurbel hangt onhandig laag, maar precies hoog genoeg voor Jamie om er op te drukken. Zelfs na 8 keer bellen kijkt hij verrast en verwonderd op wanneer Bollo hem toezingt, om vervolgens eindeloos lang in het hutje te kijken, misschien wachtend op het moment dat Bollo van de wc komt.
Onze nichtjes, 2 onverschrokken Amsterdamse meiden met grote bruine ogen die altijd zoeken naar manieren om hun tomeloze energie kwijt te kunnen, schieten als ballen door een flipperkast over het park heen, van de speeltuin naar het zwembad, door naar de boerderij en verder naar het speelparadijs, ijsje in de hand. Jamie in hun kielzog, voor zover zijn kleine beentjes hem kunnen dragen, genietend van zoveel vrijheid, vermaak en aandacht van zijn familie. Want opa en oma, oom en tante zijn er ook om ons uit te zwaaien voor we écht vertrekken.
En zo staan wij aan de vooravond van een wereldreis die voor ons nog moet beginnen, terwijl die van ons kind eigenlijk ten einde komt op het moment dat we dit park moeten verlaten. Nog één keer mag hij op het springkussen, de schapen eten geven en op de bel van het huisje drukken. Dan gaan we door: wij op zoek naar zandmannetjes en gele koorts, Jamie op zoek naar een nieuwe Bollo. Hopelijk vinden we in beide gevallen die mengeling van verrassing en verwondering - dan is dat wat ons bindt in dit avontuur.
