Skagen op een zomerdag. We zitten op een duintop, het blauwe water van het Kattegat strekt zich voor ons uit. Het is windstil. Verderop bij het dorpje ligt een cruiseschip, de laatste roze zonnestralen ketsen af op een bocht in de glijbaan op het achterdek. De mensen die op het schip verblijven zijn niet ver weg, maar de beleving van dit, in onze ogen, paradijselijk stukje Denemarken zal voor hen toch anders zijn. Met een mojito in je hand de mooiste plekken bevaren, om die vervuild achter te laten terwijl je karaoke zingt in de Sunset-bar op het achterdek. Niets voor ons.
Mijn vriendin pakt haar telefoon en begint te filmen. Ik zit naast haar, in haar schaduw en die van ons ongeboren kind. Ze is 37 weken zwanger. Het zijn de laatste dagen van onze vakantie, we hebben veel gesproken over de veranderingen die in ons leven plaats gaan vinden, maar ook hebben gevonden in de afgelopen jaren. In die gesprekken beticht ze mij van visieloosheid en inconsequent beleid. Ze heeft gelijk: ik ben de Mark Rutte van mijn eigen leven.
Ik heb een mening over bepaalde zaken (‘Kamperen hoort in een tent. Het is volslagen idioot om te kamperen in een camper’) om in een andere levensfase precies dat te doen waar ik toen zo stellig tegen was (‘Je zou met dit weer maar in een tentje zitten!’) met in mijn achterhoofd de gedachte dat ik toen nog niet helemaal begreep hoe het allemaal écht zat. Het is teleurstellend en interessant tegelijk. Want ik wist toen heel goed hoe het zat, maar allerlei laffe, ondoordachte en gemakzuchtige keuzes hebben er voor gezorgd dat ik ver van die idealen af ben komen te staan. Ik ben wél samen gaan wonen (‘LAT is de beste vorm van een relatie’), we hebben wél nieuwe meubels gekocht (‘nieuw meubilair is onnodige vervuiling’), en we krijgen tóch een kind (‘kinderen worden geboren uit verveling of als oplossing voor uitgebluste en fantasieloze relaties’). Worden we hypocriete afvalligen van ons eigen geloof of heb je recht op verandering?
Dus daarom spreken we op die duintop, recht in de camera, al onze overtuigingen en meningen over ons leven op dit moment en in de toekomst uit. Zodat we ons kunnen confronteren met onszelf, op het moment dat we op dat cruiseschip zitten. Met onze mening. En die mojito.
